ο κόσμος ο παλιός ο ίδιος, πάντα νέος

(φωτό από το "ΘΕΩΡΗΜΑ" του Παζολίνι)

Ανέκαθεν τα βασίλεια στήνονταν και ξεστήνονταν
με ευκολία περισσή
Mία παράγραφος ιστορία μεσαιωνική
αρκεί η ματιά να ζαλιστεί.

Να λοιπόν -
Που ήρθε η ώρα

Και το δικό μας το βασίλειο να κλονιστεί.
Οι σεισμογράφος μεταφράζει τις σεισμικές δονήσεις στα θεμέλια του συστήματος σαν σήματα για : το τέλος της Αριστεράς, το τέλος της Δεξιάς, του Σοσιαλισμού, του Καπιταλισμού, του Δυτικού Μοντέλου, των εθνικών κρατών, των παγκόσμιων αγορών. Συζητούμε για την κρίση σαν έκτακτο φαινόμενο, για τα έκτακτα φαινόμενα και τις έκτακτες ανάγκες σαν τακτικά, κυκλικά, επαναλαμβανόμενα φαινόμενα-καθε τραγωδία του αιώνος γίνεται το νέο σημείο μηδέν της Ιστορίας, το Άουσβιτς, η Χιροσίμα, η 11η Σεπτεμβρίου- το κοντερ μηδενίζει-  συζητούμε για το τέλος της Ιστορίας

Τον αιώνα μας τον έχουμε συζητήσει, τον έχουμε εξετάσει απ' όλες τις μεριές, τον έχουμε αναλύσει
το πρόσωπο της αληθείας έχει θρυμματιστεί , Χίλια ονόματα δώσαμε στον αιώνας μας κι όσα έχουν γραφτεί γι' αυτόν δεν έχουν γραφτεί για όλα τα χιλιάδες χρόνια ιστορίας πριν απ' αυτόν
Ο ιστορικός του μέλλοντος θα' χει δουλειά σκληρή, θά 'χει να ξεδιαλύνει  υλικό σωρό- φωτογραφίες, μαρτυρίες, αναλύσεις, δημόσια  έγγραφα, προσωπικά ημερολόγια, μπλογκ, εφημερίδες. Ο αιώνας μας αν τελειώσει, κι  αν χαθεί,
θα 'ναι  σαν να 'χει καεί χίλιες φορές η βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας

Μας μοιάζει η εποχή μας, της μοιάζουμε κι εμείς
Φιλάρεσκη -αν ήταν αθενής θα είχε διαγνωσθεί με μανία- μεγαλομανία, διαστρεβλωμένη οπτική του κόσμου, έξαρση του εγώ, γύρω απ' αυτό κινούνται τα νήματα όλοκληρης της Ιστορίας
Έτσι πιστεύει

Αυτός ο αιώνας-
θα τελειώσει- σύντομα ή αργότερα- βίαια όπως τελειώνουν όλα τα βασίλεια, για  άλλη μια φορά θα μας βρει η πείνα κι η δίψα, οι άντρες θα χύσουν την ορμή τους στα παιχνίδια του πολέμου.

Οι αυτοκρατορίες νομοτελειακά καταρρέουν κι αυτό το λέγαν κάποτε τάξη του κόσμου.
Μα εμείς το δικό μας τέλος το λέμε τέλος του κόσμου.