Η παράδοση της Άνοιξης

Αναβολή Άνοιξης.
/

Τον μήνα Μάιο

άλλοι γιορτάζουν την Άνοιξη, άλλοι την Ανάσταση κι άλλοι την Επανάσταση

Τίποτα δεν γιορτάσαμε εμείς-

Για όλες τις εξόδιους Στιγμές

προαπαιτούμενο το μακρύ πένθος,

και του μεγάλου πένθους προαπαιτούμενο

η Αποδοχή.

Του Θανάτου.
-

Εμείς γυροφέρνουμε τους νεκρούς σαν ζωντανούς ακόμα

τους στρώνουμε και στο τραπέζι, με το καλό πάντα σερβίτσιο

κι ας είναι άδειο το πιάτο

και κάθε μέρα τους αλλάζουμε σακάκι

να μη φανεί,  

πως η ζωή δεν είναι εκεί.

-

Ας θάψουμε πρώτα τους νεκρούς-

δίχως τιμές-

φροντίδες αρκετές ελάβαν τα κουφάρια όσο τα σέρναμε από ‘δώ κι εκεί

κι ό,τι άγγιξε το μολυσμένο αίμα να θάψουμε κι αυτό μαζί-

τα πιάτα, τα σερβίτσια, τα ρούχα όλα, τις καρέκλες, τους τοίχους να ξηλώσουμε που ακούμπησαν, τους δρόμους που πατήσαν, την άσφαλτο, τα φώτα που λάμπαν στο κατόπι τους,

-
Κάτω απ' τα πόδια μας
και γύρω
μόνο χώμα
-

σκέτο
ούτε χορτάρι

Τον  Μήνα Μάιο-
παράδοξο που ούτε η γη γιορτάζει

Για μας, τώρα, μπαίνει μπροστά
ο Μακρύς Χειμώνας 
Ιούλης λάβρα και φωτιά?-
 Σύγκρυο-παγωνιά
θα τουρτουρίζουμε
δίχως,
χωρίς,
και άνευ
σε τόπο αδειανό, καινό, καινοφανώς κενό
-
Αρχαίους παγετώνες πόσους?
θα  σκαρφαλώσουμε

-

μέχρι την Άνοιξη, την Ανάσταση και την Επανάσταση

-

Του χρόνου ίσως?

του χρόνου είναι νωρίς?