Lights on us

Ημέρες τρεις πριν τις εκλογές.

Ξημέρωμα που ανοίγει  προς Παρασκευή, η ώρα τέσσερις,  Σύνταγμα στην πλατεία, αναμονή για ένα νυχτερινό λεωφορείο.

Η νύχτα-  μέρα, τεράστιοι προβολείς στραμμένοι στην πλατεία - η νύχτα δίχως ύπνο- νύχτα αμερικέν. Κλοιός από περιπολικά, σταματημένα, δίχως σειρήνες,  με τα μπλε φώτα ανάμενα, psycho- disco , όρθιοι αστυνομικοί, καφές στο χέρι,  άστεγοι , άγρυπνοι κι αυτοί, απόψε έχουν παρέα, παιδιά δεκαοχτάχρονα φιλιούνται όπου βρουν σκιά.

Τα φώτα πάνω στους εργάτες. Ετοιμάζουν τη σκηνή για την προεκλογική συνάντηση την αυριανή. Καρφώνουνε μπλε μουσαμάδες. Μπλε της πατρίδας, γαλάζιο του έθνους. Οι εργάτες στη σκηνή τέσσερις ώρα πρωινή κι εμείς κοιτάμε. Αναμονή, περίεργη επιφυλακή.

 Στην πλατεία Συντάγματος όρθιοι, εμείς οι μεθυσμένοι κι οι άστεγοι κι οι ταξιτζήδες δίχως κούρσα κι οι αστυνομικοί κι οι τουρίστες  οι τελευταίοι, οι τελειωμένοι και κάτι άφραγκα παιδιά ερωτευμένα ξενυχτάμε- Ποιον ξενυχτάμε απόψε?

Απόψε ξενυχτάμε  τη χώρα.

Η χώρα στην Εντατική.

Έναν θάνατο  περιμένουμε απόψε. 

Το κατάφωρο φως λευκότατο, ίδια με τα φώτα στους διαδρόμους των νοσοκομείων- τέρμα φόρα αναμμένα. Οι συγγενείς του  ετοιμοθάνατου δεν κοιμούνται- στυλώνουν τη σκιά τους κάτω απ' τα φώτα. Τα φώτα διαλύουν τον χρόνο, προσθέτουνε στη μέθη, προσθέτουν στην αγρύπνια, συνθέτουνε τη μέθη της αγρύπνιας, τσιτώνουνε τα νεύρα, ο ασθενής σε κώμα δε σαλεύει, δεν παλεύει, τίποτε δεν καταλαβαίνει.

Φωτοχυσία- φωτησυχία. Τόσο το φως και τόση η ησυχία. Ασύμμετρα πολύ το φως για τόσην ησυχία.  Κάτι επίκειται μες στην ακινησία. Προετοιμάζεται η κοφτερή στιγμή.  Τα φώτα  κάποιον περιμένουν.

Εκεί στα πρόθυρα ενός παρά θαύματος βέβαιου θανάτου συμβαίνουν τα εξής:

Έχουμε εξαντλήσει όλα τα δύσκολα σενάρια.- Έχουμε δει τον θάνατο να 'ρχεται και να φεύγει. Τόσες φόρες, με τόση πάλη, άυπνοι, εξαντλημένοι, κι απαθείς,  στραγγίξαμε οδύνη. Τα δευτερόλεπτα ένα ένα και τις μέρες  τά 'χουμε μετρημένα.

Τώρα ο χρόνος είναι σταματημένος στην απέραντη νύχτα- μέρα.

Τα δευτερόλεπτα δεν τα μετρούμε  ένα ένα.

Κάποιο απ' αυτά δεν θα 'χει μετά 
άλλο κανένα .

Ας έρθει.

Περιμένουμε να γίνει.

Ό,τι είναι ας γίνει

Ο θάνατος είναι  η μόνη λύση.

Δεν περιμένουμε την επομένη Ημέρα για να δούμε το τέλος.

Δεν χρειάζεται να  δούμε. Το σάπιο κιόλας από μακριά μυρίζει.

Κάτω απ' τις λάμπες που κάνουνε τη νύχτα μέρα εμείς το άυπνο πλήθος αυτό που απευχόμαστε φέρνουμε πιο κοντά. (Κρυφά το ευχόμαστε.)

Ο θεός μαζί μας