Ο δημόσιος χώρος μας

Με αφορμή τα συμβαίνοντα στην πλατεία Συντάγματος, την κατασκήνωση των Αγανακτισμένων και τις βραδινές συναντήσεις των ανήσυχων Αθηναίων που μεταφέρθηκαν από τα μπαρ στην πλατεία.

Κορνήλιος Καστοριάδης, από την "Ελληνική Ιδιαιτερότητα"

"...Δεν υφίσταται πραγματικός δημόσιος χώρος παρά μόνο στον βαθμό που υφίσταται το ενδιαφέρον των πολιτών γι' αυτόν και τμήμα του ζωτικού τους ενδιαφέροντος για τα δημόσια πράγματα- για τη res publica, για τα κοινά σε αντίθεση με τα "ίδια" - ενδιαφέρον το  οποίο δεν μπορεί, με τη σειρά του, να υπάρξει παρά μόνο στο βαθμό που οι πολίτες μπορούν να επιδράσουν στα δημόσια πράγματα. Ο δημόσιος χώρος δεν αποτελεί εφάπαξ δημιουργηθείσα οντότητα η οποία λειτουργεί αυτομάτως με την παραχώρηση κάποιων ελευθεριών έκφρασης... 

Ωστόσο όπως αποδεικνύει η πείρα των περισσότερων σύγχρονων "δημοκρατικών κοινωνιών, ένας τυπικός δημόσιος χώρος χάνει τη σπουδαιότητα και τη σημασία του, στο βαθμό που οι πολίτες καθίστανται παθητικοί ως προς τα δημόσια πράγματα. Και υιοθετούν μοιραία τέτοια στάση εφόσον αντιλαμβάνονται δικαίως ότι δεν μπορούν να επέμβουν σε αυτά ουσιαστικά. Οριακά ο δημόσιος χώρος υπό τις συνθήκες αυτές χρησιμεύει  μόνο για την ελεύθερη κυκλοφορία της πορνογραφίας (πολιτικής, τηλεοπτικής, καταναλωτικής. κ.α.)... Ο ψευτοδημόσιος χώρος και ο ρόλος που παίζουν σήμερα τα ΜΜΕ συμβαδίζουν απολύτως..."

Έχουμε τόσην ελευθερία όσην αντέχουμε- Έχουμε τόσο δικαίωμα ( και συνάμα ευθύνη) στον χώρο όσο διεκδικούμε