"Σε ξέρω εσένα
θέλεις να τρέχεις στις παραστάσεις να βλέπεις τους φονιάδες..."
>....
Στις 9 του μηνός Ιουλίου εμφανίστηκε στη σκηνή του Ηρωδείου ο Μπερτράντ Καντά. Στην παράσταση με τίτλο "Γυναίκες" τραγούδησε ο πρώην αρχηγός του γκρουπ "Μαύρη Επιθυμία". Έχουν περάσει 8 χρόνια από τότε που ξυλοφόρτωσε κι άφησε σε κώμα θανατερό την αγαπημένη του κι ηθοποιό Μαρία Τρεντινιάν. Ήταν η ζήλια είπε. Στην δίκη η νόμιμη σύζυγος του, σφοδρά κι από έρωτα τυφλό, τον υπερασπίστηκε. Στην φυλακή έβγαλε τέσσερα χρόνια-. Η ερωτευμένη σύζυγος κρεμάστηκε το 2011 την ώρα που αυτός κοιμόταν στο ίδιο σπίτι, σ' ένα δωμάτιο διπλανό.
Ξεσηκωθήκαν οι γυναίκες της Ελλάδος -
πώς ο φονιάς να παίρνει μέρος σ' αρχαία τραγωδία,
πώς να πατάει τον σεβάσμιο τόπο- ξεχνούν φαίνεται πως τον σεβάσμιο τόπο έχουν (κατα)πατήσει ντόπια ταλέντα λαϊκά -
διαμαρτυρήθηκαν οι γυναίκες της Ελλάδος κι ανεβλήθη η δεύτερη ημέρα της παραστάσεως
Δεν πειράζει.
Έτσι κι αλλιώς η παράσταση ήτανε φτωχή, ολίγον σαν φοιτητική.
Μα έτσι έλαμψεν ακόμα πιο πολύ ο σκοτεινός άντρας
βγαίνει σκυφτός επάνω στην σκηνή.
και κρύβεται στην άκρη
-συστολή, σπάνια κι ακριβή
το ταπεινό είναι το καλύτερο περιτύλιγμα του ωραίου-
Του κόσμου η ηθική θα μας απαγόρευε την απόλαυση στο σημείο αυτό
Θα μας έλεγε να μην πιστέψουμε την συστολή του
να μην παρασυρθούμε
απ' το σεμνό, σκυφτό, το μετρημένο βήμα,
αντρός που κουβαλάει δυο γυναικών θανάτους
(Να τό 'μαθε μες στη φυλακή το βήμα αυτό? -γιατί να του δίδαξε ο άχρηστος σ' όλα τα υπόλοιπα σκηνοθέτης, απίθανο το βρίσκω-)
Θα 'λεγε επίσης η ηθική
να μη παρασυρθούμε ούτε απ' τη φωνή
-σιγά, απαλή-
και με τη νύχτα ταιριαστή
Θ' αρνιότανε του κόσμου η ηθική πως η σεμνή περιφορά του στη σκηνή
ίσως να κρύβει βάσανο αληθινό,
ορμή αντρική,
που δεν τολμά ούτε για λίγο να φανεί μη και την πούνε φονική
(στα αδιόρατα πλοκάμια ετούτης της κρυφής ορμής έχω πιαστεί-
είναι που κρύβεται κι έχω γοητευθεί)
Φτηνή υποκρισία
Ουαί κι αλίμονο, γραμματείς και Φαρισαίοι
στην ίδια σκηνή που αιώνες τώρα, αποθεώνονται ξανά και ξανά τα πάθη και τα εγκλήματα της Μήδειας, της Φαίδρας, της Κλυταιμνήστρας, του Ορέστη και του Οιδίποδα-
ο άνθρωπος αυτός που πάθη μεγάλα κουβαλά
κι η φήμη του η μαύρη, Ερινύα, σ' όλο τον κόσμο τον κυνηγά
-σύγχρονος ήρως τραγικός -
αυτός εκδιώκεται.
Σεβαστά των μυθικών ηρώων τα μυθικά πάθη
μα των κοινών θνητών αποτροπιαστικά
για το κοινό μας γούστο
(Είναι μήπως που δεν τα τραγούδησε ένας Ευριπίδης, ένας Σοφοκλής?)
θέλεις να τρέχεις στις παραστάσεις να βλέπεις τους φονιάδες..."
>....
Στις 9 του μηνός Ιουλίου εμφανίστηκε στη σκηνή του Ηρωδείου ο Μπερτράντ Καντά. Στην παράσταση με τίτλο "Γυναίκες" τραγούδησε ο πρώην αρχηγός του γκρουπ "Μαύρη Επιθυμία". Έχουν περάσει 8 χρόνια από τότε που ξυλοφόρτωσε κι άφησε σε κώμα θανατερό την αγαπημένη του κι ηθοποιό Μαρία Τρεντινιάν. Ήταν η ζήλια είπε. Στην δίκη η νόμιμη σύζυγος του, σφοδρά κι από έρωτα τυφλό, τον υπερασπίστηκε. Στην φυλακή έβγαλε τέσσερα χρόνια-. Η ερωτευμένη σύζυγος κρεμάστηκε το 2011 την ώρα που αυτός κοιμόταν στο ίδιο σπίτι, σ' ένα δωμάτιο διπλανό.
Ξεσηκωθήκαν οι γυναίκες της Ελλάδος -
πώς ο φονιάς να παίρνει μέρος σ' αρχαία τραγωδία,
πώς να πατάει τον σεβάσμιο τόπο- ξεχνούν φαίνεται πως τον σεβάσμιο τόπο έχουν (κατα)πατήσει ντόπια ταλέντα λαϊκά -
διαμαρτυρήθηκαν οι γυναίκες της Ελλάδος κι ανεβλήθη η δεύτερη ημέρα της παραστάσεως
Δεν πειράζει.
Έτσι κι αλλιώς η παράσταση ήτανε φτωχή, ολίγον σαν φοιτητική.
Μα έτσι έλαμψεν ακόμα πιο πολύ ο σκοτεινός άντρας
βγαίνει σκυφτός επάνω στην σκηνή.
και κρύβεται στην άκρη
-συστολή, σπάνια κι ακριβή
το ταπεινό είναι το καλύτερο περιτύλιγμα του ωραίου-
Του κόσμου η ηθική θα μας απαγόρευε την απόλαυση στο σημείο αυτό
Θα μας έλεγε να μην πιστέψουμε την συστολή του
να μην παρασυρθούμε
απ' το σεμνό, σκυφτό, το μετρημένο βήμα,
αντρός που κουβαλάει δυο γυναικών θανάτους
(Να τό 'μαθε μες στη φυλακή το βήμα αυτό? -γιατί να του δίδαξε ο άχρηστος σ' όλα τα υπόλοιπα σκηνοθέτης, απίθανο το βρίσκω-)
Θα 'λεγε επίσης η ηθική
να μη παρασυρθούμε ούτε απ' τη φωνή
-σιγά, απαλή-
και με τη νύχτα ταιριαστή
Θ' αρνιότανε του κόσμου η ηθική πως η σεμνή περιφορά του στη σκηνή
ίσως να κρύβει βάσανο αληθινό,
ορμή αντρική,
που δεν τολμά ούτε για λίγο να φανεί μη και την πούνε φονική
(στα αδιόρατα πλοκάμια ετούτης της κρυφής ορμής έχω πιαστεί-
είναι που κρύβεται κι έχω γοητευθεί)
Φτηνή υποκρισία
Ουαί κι αλίμονο, γραμματείς και Φαρισαίοι
στην ίδια σκηνή που αιώνες τώρα, αποθεώνονται ξανά και ξανά τα πάθη και τα εγκλήματα της Μήδειας, της Φαίδρας, της Κλυταιμνήστρας, του Ορέστη και του Οιδίποδα-
ο άνθρωπος αυτός που πάθη μεγάλα κουβαλά
κι η φήμη του η μαύρη, Ερινύα, σ' όλο τον κόσμο τον κυνηγά
-σύγχρονος ήρως τραγικός -
αυτός εκδιώκεται.
Σεβαστά των μυθικών ηρώων τα μυθικά πάθη
μα των κοινών θνητών αποτροπιαστικά
για το κοινό μας γούστο
(Είναι μήπως που δεν τα τραγούδησε ένας Ευριπίδης, ένας Σοφοκλής?)
Τα σέβη μου Μπερτράντ Καντά κι ας λέει ο κόσμος-
τους κολασμένους κολασμένα αγαπώ
0 Kommentarer:
Δημοσίευση σχολίου