Ο Γέρων του Αιώνος

Εγώ είμαι που σκοτώνω τα καλοκαίρια

Εγώ.
Στέκομαι στο κατώφλι και τα καρτερώ
Και σαν περνούν τα σφάζω
Α-χά-χό, γιόχο-χό-χό

Είμαι ο Γέρων
του Αιώνος
Με μία σκέψη σοβαρή
και σα λεπίδι κοφτερή
Αχά-χό, γιόχο-χό,
να δίνω μια,
τα σφάζω



Παιδί που δεν υπήρξα, σα να μου κόστισε πολύ
εκδίκησην απ' τον καιρό παίρνω σκληρή
                         -Σ' εμένα ενάντια πάντα-


Να ζήσω μιαν Αερινή
Ημέρα Καλοκαιρινή

Στο όνειρο αυτό αιώνες τώρα κοιμάμαι