Ήρθε να μας συνταράξει

Μετά τα μεσάνυχτα- ώρα ...ποιος ξέρει?-

σεισμός δυνατός μας πέταξε απ' τον ύπνο.

Σ ε λίγο,  ίσως,  οι σκέψεις όλες, να 'χουν θρυμματιστεί κάτω απ' την πλάκα του μπετόν

(....Θα προλάβω αυτές τις σκέψεις μόνο να σώσω, 

να τις βρούνε δίπλα στο τσακισμένο μου κρανίο?- 

Μετά? Τέλος οι σκέψεις μετά?-  

Και τι θα γίνει όταν τελειώσουν οι σκέψεις? - 

Αν μπορούσα να κρατήσω τις σκέψεις, 

Αν μπορούσα, ----

                Θα προλάβαινα

       ίσως

και μετά θάνατον να μετανοήσω-  

Ν' αλλάξω την ανάμνηση αυτής της ζωής- 

Μπορώ στον άλλο κόσμο να πάρω μαζί μου τις σκέψεις?-

Ας μου απαντήσει κάποιος-

Μπορώ να τις πάρω μαζί μου? -

ε? )

Οι φίλοι μας είναι έξω,
στους δρόμους, στις πλατείες-

Θα σωθούνε.

Εμείς που διαλέξαμε
την ασφαλή οδό-
ύπνος νωρίς,
ξύπνημα το πρωί
και  φρόνιμη ζωή-

εμείς 

Θα χαθούμε-

Διαλέξαμε την οδό της απωλείας
(της ζωής) 

Ή μήπως θα κερδίσουμε Κάποιον Παράδεισο

(χάνοντας τη ζωή) 

?

Άγνωστοι οι οδοί της Σωτηρίας

Περνούν τα λεπτά-
Το ταβάνι είναι ακόμα στη θέση του

Τουλάχιστον -τελευταία χάρη- να γράψω αυτά τα  λόγια.
Θα τα πάρει το ποτάμι.
Απόψε ή άλλη νύχτα,
θα τα πάρει το ποτάμι

Αν όλα τα Οράς Θεέ Πατέρα 

θα τα 'χεις δει

Και δέξου τα σαν προσευχή.

Κάτω απ' την κάσα της πόρτας μουρμουράω τη γνωστή προσευχή

"Πάτερ Ημών ..... γεννηθήτω το θέλημά σου...."

Μέχρις  εκεί
και παρακάτω
δεν τόλμησα να πω

........

Γιατί  αν είναι το θέλημα σου,

απόψε ο κόσμος να καταστραφεί?
.......

Λίγες σκέψεις ακόμα,
λίγες σκέψεις ακόμα

αχόρταγο πλάσμα

Και μιαν ευχή

...............

Της Καλής Ανταμώσεως

αμήν

Έχουν περάσει ώρες. Δεν ήρθε ούτε ο Ύπνος ούτε ο Αδερφός του. Η αναμονή του τρομερού συμβάντος μας εξάντλησε. Αφήνουμε στην αυριανή μέρα την εξής συμβουλή:

Τα σχέδια σου μην τα κάνεις βαριά.
Γιατί θα τα πάρει το ποτάμι. 

Θα σβήσει ο κάμπος στο νερό.